Ιστορίες από τα παλιά χρόνια της ΑΕΛ διηγείται ο Γιώργος Βουτσιλάς στον Κώστα Γκιάστα και στην εφημερίδα «Ελευθερία».
Αναζητήσαμε έναν άνθρωπο που θα μπορούσε
να μας πει μερικά πράγματα για το Αλκαζάρ σε σχέση με την ομάδα. Βρήκαμε τον
πρώτο παίκτη της ΑΕΛ. Τον αθλητή που υπέγραψε το πρώτο δελτίο (σύμφωνα με τη
δική του μνήμη) στους «βυσσινί» το
καλοκαίρι του 1964. Τον Γιώργο Βουτσιλά.
Στα 65 του τώρα δέχθηκε να πάμε μαζί μια
βόλτα στο στάδιο Αλκαζάρ. Όταν πρωτοπάτησε τον αγωνιστικό χώρο του ίδιου
σταδίου με την φανέλα της ΑΕΛ ήταν μόλις 19 ετών. Το γήπεδο τότε ήταν στρωμένο
με 3Α και γύρω καρβουνόσκονη.
«Με φώναξε ο Αλέκος Μήτσου και υπέγραψα
στο γραφείο. Σπουδαίος παράγοντας, γενικός αρχηγός τότε. Μου έδωσε 1000
δραχμές. Ήμουν το πρώτο δελτίο και μετά απο λίγες ημέρες υπέγραψαν και οι
υπόλοιποι. Χαρά μεγάλη. Μετά τις προπονήσεις είχαμε γάλα, παξιμάδι, λεμονάδα,
πράγματα που για τότε ήταν πολυτέλεια. Τα σωματεία των Αθηνών δεν είχαν τέτοια» και έτσι άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων.
«Όταν αρχίσαμε προπονήσεις στο Αλκαζάρ ο
κόσμος άρχισε να μαζεύεται κάθε μεσημέρι για να δει τις προπονήσεις. Μιλάμε για
χιλιάδες φιλάθλων. Κάθονταν στην μεγάλη κερκίδα. Από κάτω ήταν τα τέσσερα
καμαράκια με τα αποδυτήρια. Πριν γίνει η ΑΕΛ το μοιραζόταν ο Άρης, ο
Λαρισαϊκός, ο Τοξότης και ο Ηρακλής. Όταν τελειώναμε φεύγαμε με τα πόδια και ο
κόσμος μας σταματούσε και μας μιλούσε συνέχεια».
Πιστεύατε πως θα έπαιρνε τέτοια μορφή στη
συνέχεια;
«Βλέπαμε την πόλη να μεγαλώνει συνεχώς και
θεωρώ πως ήταν φυσιολογικό. Τότε όμως όχι δεν φανταζόμασταν τέτοια εξέλιξη.
Λεβέντη μου για να καταλάβεις κάτι. Πίσω από τη Θύρα 3 ήταν μόνο αγριάδα. Εκεί
που είναι τώρα τα τένις και το κολυμβητήριο. Εκεί έρχονταν όλα τα σχολεία της
Λάρισας εκδρομή. Ξέρεις τι σημαίνει τέσσερα σχολεία να δίνουν ποδοσφαιρικούς
αγώνες; Και μόνο το γεγονός πως παίζαμε δίπλα στο Αλκαζάρ μας πάθιαζε. Από
τότε το είχαν μέσα τους οι Λαρισαίοι. Αυτό δεν αλλάζει.
Θυμάμαι τα σύρματα που χώριζαν τον
αγωνιστικό χώρο από την κερκίδα. Σύρματα απλά και τώρα έγιναν όλα αυτά. Θυμάμαι
τις λεύκες που ήταν γεμάτος ο τόπος πίσω από τη Θύρα 10. Όλο λεύκες τεράστιες.
Είχαμε πρώτο προπονητή τον Πέτροβιτς. Αυτές οι εικόνες μου έρχονται συνέχεια
στο μυαλό».
Μεγάλο κομμάτι για την ΑΕΛ το Αλκαζάρ;
«Τεράστιο. Είναι συγκινητικό το γεγονός
πως φεύγει μετά από τόσα χρόνια. Δεν ξέρω αν έπρεπε κιόλας το καινούριο να το
πούνε Νέο Αλκαζάρ.
Εντάξει το όνομα είναι από την περιοχή
αλλά δεν παύει πλέον να έχει συνδεθεί με το γήπεδο. ΑΕΛ και Αλκαζάρ πήγαιναν
πάντα μαζί».
Γιώργος Βουτσιλάς και Δημήτρης Ζάμπας
Το αφιέρωμα της εφημερίδας «Ελευθερία»
πηγή: εφημερίδα «Ελευθερία», του Κ.Γκιάστα
ευχαριστώ και τον Δημήτρη Βουτσιλά για τις φωτογραφίες (εκτός της αρχικής)
* Όπως είχα αναφέρει και παλαιότερα μερικά παλιά retro ωραία άρθρα θα «ανεβαίνουν» στο blog μου ανά διαστήματα
Δείτε την πρώτη αναδημοσίευση ...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου